W Siennicy, oprócz naszego szkolnego muzeum, w którym staramy się pielęgnować pamięć o minionym czasie, znajduje się jeszcze jedno miejsce o podobnym charakterze. Jest to Izba Tradycji Ochotniczej Straży Pożarnej. Jej twórca i kustosz tego mini muzeum pan Leszek Dąbrowski z wielkim entuzjazmem i dumą z osiągnięć opowiada o historii pożarnictwa w Siennicy, o ludziach oddanych tej niezwykle ważnej i społecznie pożytecznej pasji niesienia pomocy innym, o sprzęcie strażackim używanym kiedyś i teraz. Warto to miejsce odwiedzić także dlatego, że znajdują się tam unikatowe przedmioty, fotografie i dokumenty, które ukazują ten wycinek działalności sienniczan na przestrzeni już ponad 100 lat.

Olbrzymia wiedza pana Leszka w dziedzinie pożarnictwa pochodzi z własnych przeżyć. Pan Leszek, kontynuuje rodzinne strażackie tradycje. Sam, długoletni strażak, piastujący wiele odpowiedzialnych funkcji, tak w Siennicy jak i na szczeblach powiatowych i wojewódzkich, jest też wychowawcą kolejnych pokoleń strażaków. Zna każdy przedmiot prezentowany w Izbie, mający swoją, często bardzo ciekawą historię, o której opowiada z wielką pasją.

 Ochotnicza straż pożarna w Siennicy powstała w 1911 r., a od 1921 r. działała w Siennicy także druga jednostka straży przy Seminarium Nauczycielskim. Oba oddziały współpracowały ze sobą, brały udział w akcjach ratowniczych, organizowano wspólne ćwiczenia. Druhowie z oddziału „miejskiego” i seminaryjnego uczestniczyli w uroczystościach i świętach środowiskowych. Absolwenci seminarium niejednokrotnie inicjowali powstanie ochotniczych straży, a mając fachowe przygotowanie, ukończone odpowiednie kursy, piastowali w nich kierownicze stanowiska.

Franciszek Maguza, absolwent Seminarium nauczycielskiego z 1920 r. wspomina: „W Siennicy istniała straż ogniowa, ochotnicza, dobrze zorganizowana. W jej szeregach pachniało nieco „niepodległościową konspiracją” (Po latach 1905-1908). Naczelnikiem straży był wzorowy gospodarz Karol Siwiec, później Brzozowski, majster mistrz murarski z Siennicy. Wzorowym, dzielnym strażakiem był zastępca kom. Straży Józef Maguza z Krzywicy i wielu innych dobrych „druhów”, bo tak się chyba pomiędzy sobą nazywali. Straż brała udział w wielu akcjach przeciwpożarowych i w dozwolonych uroczystościach – np. Bożego Ciała w procesjach itp.”

Na zdjęciu z lat międzywojennych druhowie siennickiej Straży Pożarnej Ochotniczej, od lewej: NN, Karol Siwiec - naczelnik, Józef Maguza z-ca naczelnika.

W naszej nieocenionej szkolnej „Jutrzence” z 1923 r. czytamy, że Straż Ogniowa Ochotnicza – taka nazwa jednostki była wtedy używana – powstała w 1921 r. w odpowiedzi na zainteresowanie tą działalnością wśród młodzieży siennickiej szkoły, które z kolei wynikało z potrzebą reagowania na często zdarzające się wtedy pożary, będące zawsze wielkim nieszczęściem dla ludzi. Pamiętajmy o drewnianej zabudowie dominującej na wsi, o dachach krytych strzechą. Płonęły często całe wsie, a ludzie tracili w jednej chwili dorobek swojego życia.

Henryk Kwieciński był pierwszym naczelnikiem  straży seminaryjnej, jego zastępcą Wacław Łyszkowski. Po kilkunastu miesiącach wybrano nowy Zarząd. Stanisław Sokół to kolejny naczelnik, Piotr Zwierz został jego zastępcą. Natomiast Prezesem upoważnionym do reprezentowania organizacji na zewnątrz wybrano dyr. szkoły Kazimierza Gnoińskiego. 23 stycznia 1923 r. straż seminaryjna została „zalegalizowana” i wcielona do ogólnopolskiej sieci Straży Pożarnych Rzeczypospolitej. Brała udział w wielu akcjach ratowniczych na terenie całego powiatu mińskiego. Niektóre z nich zostały opisane w „Jutrzence”.

Więcej wiadomości na temat dziejów Ochotniczej Straży Pożarnej w Siennicy tzw. „miejskiej” i seminaryjnej można przeczytać w książeczce Stanisława Czajki pt. 100 lat Ochotniczej Straży Pożarnej w Siennicy 1911 – 2011, wydanej z okazji Jubileuszu przez Urząd Gminy dzięki wsparciu dużej liczby sponsorów, doceniających w ten sposób potrzebę opisania i upublicznienia dokonań siennickich strażaków.

Dziękuję panu Leszkowi Dąbrowskiemu za umożliwienie zeskanowania kilku unikatowych zdjęć z Kroniki OSP, dokumentujących współdziałanie obu jednostek strażackich działających w okresie międzywojennym w Siennicy i włączenie ich do naszych zbiorów.