Nasz pierwszy sztandar

"Jaki siew, taki plon", to hasło towarzyszy naszej szkole od lat. Znajdujemy go na naszym sztandarze, a właśnie w tych dniach mija 99 lat od wręczenia pierwszego sztandaru. 19 grudnia 1916 r. odbyła się ta uroczystość. Sztandar ufundował jeden z założycieli polskiego seminarium nauczycielskiego dla chłopców w Siennicy i żeńskiego seminarium w Mińsku Mazowieckim - ziemianin Stanisław Dłużewski. 

Stanisławowi Dłużewskiemu szkoła w dużym stopniu zawdzięcza swoje istnienie i przetrwanie w pierwszym, bardzo trudnym okresie, gdy trwała jeszcze I wojna światowa i kiedy znajdowaliśmy się pod okupację niemiecką. Był opiekunem i mecenasem szkoły, dostarczał zaopatrzenie do szkolnej kuchni i opał do ogrzewania szkoły zimą. Zachowało się w naszych zbiorach krótkie wspomnienie Pana Dłużewskiego, w którym opisuje motywy swego działania jakimi się kierował. Otóż stwierdził, że aby wzmocnić i uzewnętrznić ducha polskiego wśród społeczności szkolnej należy szkole nadać sztandar, symbol z którym uczniowie i nauczyciele będą się utożsamiać. Przemawiając podczas uroczystości symbole widniejące na sztandarze objaśniał w następujący sposób. Orzeł biały: "Jak rycerstwo nasze pod sztandarem Orła Białego rozszerzało granice Rzeczypospolitej i […] broniło granic Ojczyzny i dziś gorąco pragnie wywalczyć zburzoną Jej egzystencję państwową, tak Wy pod tymże godłem w cichej i nad wyraz mozolnej pracy zdobywajcie i rozszerzajcie granice ducha i świadomości narodowej! Być Polakiem to nie dosyć jest mówić po polsku, ale trzeba czuć się Polakiem i być duchem z Polską złączonym.” Siewca: "Drugim godłem, widniejącym na Waszym sztandarze jest pełen zapału i skupienia młody siewca ziarna na ojczystym zagonie, którego dewizą jest — jaki siew, taki plon. Bo tak jest w istocie. Tylko piękne, dorodne ziarna, czyste bez domieszki chwastów — dają dobre i bujne plony. […] Jeżeli gospodarz — mówi nam Wieszcz Narodowy w „Księgach Pielgrzymstwa” — zasieje nasienie dobre na ziemi dobrej, może być pewny, iż się drzewa urodzą i nie ma potrzeby myśleć o formie drzew i lękać się, aby się dęby nie urodziły z kolcami, a jodły z liśćmi. Zasiewajcie więc miłość Ojczyzny i ducha poświęcenia, będziecie pewni, iż wyrośnie Rzeczpospolita wielka i potężna! Te słowa Wieszcza naszego niech opromieniają słowa siewcy Waszego sztandaru, a ziarna, które rzuca na niwę ojczystą, niech będą wielkiej siły płodności duchowej!” Sowa. "Na samym cyplu drzewca widnieje — sowa — jako godło mądrości i rozwagi. Czyż potrzebuję wspominać, że czynami Waszymi powinna kierować rozwaga i stateczność? Mądrość roświeca duszę naszą, jako oczy ciało nasze. Ludzie bez światła nauki są nieszczęśliwi, jak niewidomi. A tyle jeszcze chat naszych jest pozbawionych jasnego promyka nauki, któryby jej stropy rozświecił.” Sztandar ten, niestety nie przetrwał II wojny światowej. Następny otrzymała szkoła w 1988 r. i kolejny, który służy nam do dziś w 2005 r. Wszystkie one połączone są jedną myślą zawartą w tym uniwersalnym haśle - „Jaki siew, taki plon”.